Η απόφαση της Επιτρόπου εκδόθηκε σε συνέχεια του παραπόνου που υπέβαλε η πελάτισσα της εταιρείας υποστηρίζοντας ότι αντί η εταιρεία να ικανοποιήσει το αίτημα της για αποζημίωση, όπως προνοείται στο συμβόλαιο της, αδικαιολόγητα και εξευτελίζοντας την προσωπικότητα της και μη σεβόμενη την κατάσταση της υγείας της, απέρριψε την απαίτηση της για καταβολή αποζημίωσης για μόνιμη και ολική ανικανότητα, με το δικαιολογητικό ότι δεν είχε προσκομίσει τα απαραίτητα αποτελέσματα εξετάσεων και ότι τα νέα ιατρικά και άλλα πιστοποιητικά που προσκόμισε, δεν τεκμηριώνουν πρόβλημα το οποίο με βάση τους όρους του συμβολαίου, θεμελιώνει αξίωση για αποζημίωση.

Η αιτήτρια υποστήριξε με την προσφυγή της ότι, η απόφαση της Επιτρόπου βρίσκεται εκτός της αρμοδιότητας που της παρέχει ο Νόμος 138 (Ι) / 2001, ειδικότερα ότι η Επίτροπος υπεισήλθε σε τομέα που δεν νομιμοποίητο, αφού η ερμηνεία των όρων του ασφαλιστικού συμβολαίου και των ιατρικών πιστοποιητικών δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα της, αλλά συνιστά διαφορά που μπορεί να επιλυθεί στα αρμόδια επαρχιακά δικαστήρια.

Η αιτήτρια έκρινε ότι δεν τεκμηριώνεται η αξίωση της παραπονούμενης για αποζημίωση και της ζητήθηκε να προσκομίσει όλα τα αποτελέσματα των κλινικών και παρακλινικών εξετάσεων που να τεκμηριώνουν το πρόβλημα υγείας της.

Η καθ’ ου η αίτηση θεώρησε ότι δεν υπάρχει υπέρβαση της εξουσίας της Επιτρόπου, αφού δεν ερμήνευσε όρους του ασφαλιστικού συμβολαίου, αλλά προέβη απλώς σε ακριβή αντιγραφή κάποιων σημείων και ορισμών που αναγράφονται στο ίδιο το ασφαλιστικό συμβόλαιο. Επιπρόσθετα, η καθ’ ου η αίτηση υποστήριζε ότι η συλλογή και επεξεργασία πρόσθετων / νέων πιστοποιητικών και εξετάσεων υπερέβαινε την αρχή της αναγκαιότητας και την απορρέουσα αρχή της αναλογικότητας.

Έχοντας με προσοχή εξετάσει όλα τα δεδομένα της υπόθεσης, το Διοικητικό Δικαστήριο αποφάσισε, μεταξύ άλλων, ότι:

«Εφόσον δε από τα προσκομισθέντα από την παραπονούμενη ιατρικά πιστοποιητικά, βεβαιώσεις και γνωματεύσεις των εξειδικευμένων ιατρών, προσδιορίζετο επακριβώς ότι, η συγκεκριμένη πάθηση της παραπονούμενης της προκαλεί μόνιμη ανικανότητα για εργασία, διερωτάται κάποιος τι θα προσέθετε η προσκόμιση «πρόσφατων ειδικών ιατρικών εξετάσεων … εκτός από επιπρόσθετη ταλαιπωρία σ’ αυτήν, όταν μάλιστα η παραπονούμενη είχε ήδη προσκομίσει πρόσφατες ιατρικές εκθέσεις του προσωπικού της ιατρού, Καθηγητή σε Ιατρική Κλινική του Λονδίνου …. ,ιατρική γνωμάτευση Καθηγητή Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, της ειδικότητας της πάθησης της….., ιατρική πραγματοσύνη…. και άλλα ιατρικά πιστοποιητικά.».

Επιπλέον, το Δικαστήριο έκρινε ότι η Επίτροπος κινήθηκε εντός των εξουσιών που της παρέχονται από το Νόμο. Κατ’ επέκταση η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμα και οι ισχυρισμοί της αιτήτριας απορρίπτονται ως αβάσιμοι.