ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ: απόρριψη προσφυγής αναφορικά με τη συλλογή και επεξεργασία δακτυλικών αποτυπωμάτων
Με την Απόφασή του (Υποθ. Αρ. 1930/2012) ημερ. 19/5/2017 το Διοικητικό Δικαστήριο επικύρωσε την Απόφαση του Επιτρόπου Προστασίας Δεδομένων ημερ. 2/10/2012 με την οποία είχε επιβάλει στο Απολλώνειο Ιδιωτικό Νοσοκομείο τη διοικητική κύρωση της διακοπής της επεξεργασίας και καταστροφής των σχετικών δεδομένων (βλ. άρθρο 25(1)(ε) του Νόμου) με τη διακοπή της λειτουργίας του συστήματος δακτυλοσκόπησης και την καταστροφή των δεδομένων που αφορούσαν στα δακτυλικά αποτυπώματα των υπαλλήλων.
Νομική βάση της προσβληθείσας Απόφασης ήταν ότι το σύστημα δακτυλοσκόπησης που εγκατέστησαν οι αιτητές για το σκοπό ελέγχου της ώρας προσέλευσης και αποχώρησης των υπαλλήλων τους από το χώρο εργασίας τους πραγματοποιούσε συλλογή και επεξεργασία των δακτυλικών τους αποτυπωμάτων (βιομετρικά δεδομένα) καθ’ υπέρβαση της Αρχής της Αναλογικότητας, θεμελιώδους αρχής της νόμιμης επεξεργασίας (βλ. άρθρο 4 (1)(γ) του Νόμου). Με βάση σωρεία εγγράφων Ευρωπαϊκών Αρχών και Οργανισμών και με βάση προηγούμενες Αποφάσεις όλων των απερχόμενων Επιτρόπων είχε κατ’ επανάληψη κριθεί ότι η συλλογή και επεξεργασία των δακτυλικών αποτυπωμάτων, που συνιστούν μοναδικά χαρακτηριστικά του ανθρώπινου σώματος, αποτελούσε επέμβαση στη σωματική ακεραιότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια του ατόμου με αποτέλεσμα την επέμβαση στην ιδιωτική του ζωή. Ως εκ τούτου είχε κριθεί ως υπερβολική σε συνάφεια με τον συγκεκριμένο επιδιωκόμενο σκοπό, τον έλεγχο του ωραρίου του προσωπικού λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη ότι συναφή συστήματα χρησιμοποιούνται σε εγκαταστάσεις υψίστης ασφαλείας και στο πλαίσιο και για τους σκοπούς της αντεγκληματικής πολιτικής της Αστυνομίας.
Βασικός λόγος ακύρωσης της Απόφασης του Επιτρόπου που είχαν επικαλεστεί οι αιτητές ήταν η παράλειψη του Επιτρόπου να διεξάγει δέουσα έρευνα για τις τεχνικές προδιαγραφές ή τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος καθώς και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη συνεπεία πραγματικής πλάνης δεδομένου ότι το εν λόγω σύστημα σύμφωνα με τους δικούς τους ισχυρισμούς δεν συλλέγει ούτε επεξεργάζεται δακτυλικά αποτυπώματα.
Η υπεράσπιση του Επιτρόπου ισχυρίστηκε ότι αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το υπό κρίση σύστημα συλλέγει και επεξεργάζεται βιομετρικά δεδομένα (δακτυλικά αποτυπώματα) τα οποία μπορεί στη συνέχεια να αναγνωρίζει και ταυτοποιεί κατά τη φυσική παρουσία του ατόμου. Τόνισε επίσης ότι το δυσανάλογο καθ’ υπέρβαση της αρχής της αναλογικότητας αφορά στο συγκεκριμένο, επιδιωκόμενο σκοπό που είναι ο έλεγχος του ωραρίου του προσωπικού δεδομένου ότι υπάρχουν πλείονα άλλα μέτρα λιγότερο παρεμβατικά στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Το Δικαστήριο αποφάσισε να απορρίψει την προσφυγή των αιτητών αφού έκρινε ότι δεν έθεσαν οποιοδήποτε ισχυρισμό που να δημιουργεί αμφιβολίες ως προς την ορθότητα και το εύλογο της κρίσης του Επιτρόπου, αφού το βασικό τους επιχείρημα ήταν η ελλειπής ενημέρωση αναφορικά με τις προδιαγραφές και τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος.
Κατέληξε, ότι η λειτουργία του ίδιου του συστήματος παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας σε σχέση με τον συγκεκριμένο σκοπό, τον έλεγχο του ωραρίου, και συνιστά δυσανάλογη παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή.