Γραφείο Επιτρόπου Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα

Το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση στις 30 Μαρτίου 2012 με την οποία απέρριψε την προσφυγή του ιατρού/ καθ ’ου το παράπονο κατά της απόφασης του Επιτρόπου ημερομηνίας 21/10/2010 να του επιβάλει χρηματική ποινή €1500 για παράνομη δημοσίευση του ονόματος του ασθενή.

Η απόφαση του Επιτρόπου εκδόθηκε σε συνέχεια του παραπόνου που υπέβαλε ο ασθενής καταγγέλλοντας τον ιατρό για δημοσίευση σε περιοδικό του ονοματεπώνυμου του και της ιδιότητας του ως ασθενή συγκεκριμένου γιατρού, χωρίς να τον ενημερώσει και χωρίς να έχει τη συγκατάθεση του.

Για ολόκληρη την απόφαση του Επιτρόπου βλέπετε σχετικό άρθρο στις 21/10/2010 με τίτλο «Δημοσίευση προσωπικών δεδομένων ασθενή από τον ιατρό του» στο μέρος ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ της ιστοσελίδας.

Ο αιτητής υποστήριξε με την προσφυγή του ότι η απόφαση του Επιτρόπου πρέπει να ακυρωθεί ως έχουσα ληφθεί με πλάνη περί το Νόμο, κατά λανθασμένη ερμηνεία αυτού και της νομολογίας και ότι εν πάση περιπτώσει αντινομικά επιβλήθηκαν ταυτόχρονα δύο ποινές, αυτές του προστίμου και της διαταγής για παύση χρήσης του ονόματος του, που με βάση το άρθρο 25 του Νόμου αποτελεί διακεκριμένη τιμωρία. Ο Επίτροπος στη δική του αγόρευση θεωρεί ότι ουδεμία πλάνη υπήρξε στην υπό κρίση περίπτωση διότι ήταν πρόδηλο από την πλειάδα των άρθρων που δημοσίευσε ο αιτητής ότι αποκαλύφθηκαν τα προσωπικά δεδομένα του παραπονούμενου, του οποίου η ταυτότητα ήταν γνωστή και μπορούσε να εξακριβωθεί, ήταν υπαρκτό πρόσωπο και είχε επισκεφθεί το ιατρείο του αιτητή για θεραπεία. Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν πλήρης, αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα λανθασμένης αποτίμησης στοιχείων. Όσον αφορά τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν, η θέση του Επιτρόπου είναι ότι αυτές ήταν καθόλα ορθές διότι η ποινή της διακοπής επεξεργασίας των δεδομένων επιτρέπεται με βάση το άρθρο 25(1)(ε) του Νόμου, η οποία και μπορεί, κατά το εν λόγω άρθρο, να επιβληθεί σωρευτικά με τη χρηματική ποινή.

Έχοντας με προσοχή εξετάσει όλα τα δεδομένα της υπόθεσης το Ανώτατο Δικαστήριο, δεν διάγνωσε οποιοδήποτε πρόβλημα με την προσβαλλόμενη πράξη. Ο Νόμος με το άρθρο 4, καθορίζει τις προϋποθέσεις για νόμιμη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων από τον υπεύθυνο επεξεργασίας. Αυτός πρέπει να διασφαλίζει τη θεμιτή και νόμιμη επεξεργασία δεδομένων, ότι δεδομένα που συλλέγονται για νόμιμους σκοπούς δεν τυγχάνουν μεταγενέστερα ασυμβίβαστης με αυτούς μεταχείρισης και διατηρούνται σε μορφή που επιτρέπει τον προσδιορισμό της ταυτότητας του υποκείμενου μόνο κατά τη διάρκεια της περιόδου που απαιτείται. Ο Επίτροπος δύναται αυτεπαγγέλτως ή μετά από καταγγελία, να διακριβώσει παράβαση των διατάξεων του άρθρου 4(1). Με βάση το άρθρο 5(1), επεξεργασία προσωπικών δεδομένων επιτρέπεται με τη ρητή συγκατάθεση του υποκείμενου ή και χωρίς τη συγκατάθεση αυτή σε ορισμένες περιπτώσεις που δεν εφαρμόζονται στην υπό κρίση περίπτωση. Το ίδιο προνοείται και με το άρθρο 6, το εδάφιο (1) του οποίου απαγορεύει πρωτίστως τη συλλογή και επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων. Επιτρέπεται, όμως, με το εδάφιο 2(στ) του εν λόγω άρθρου, μεταξύ άλλων, η επεξεργασία ιατρικών δεδομένων από πρόσωπο που έχει καθήκον εχεμύθειας, ή, υπόκειται σε συναφείς κώδικες δεοντολογίας και «ασχολείται κατ΄ επάγγελμα με την παροχή υπηρεσιών υγείας», «….. υπό τον όρο ότι η επεξεργασία είναι απαραίτητη για την ιατρική πρόληψη, διάγνωση, περίθαλψη ή τη διαχείριση υπηρεσιών υγείας».

ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ: απόρριψη προσφυγής αναφορικά με την δημοσίευση προσωπικών δεδομένων ασθενή από τον ιατρό του

Πίσω στην προηγούμενη σελίδα